بریده‌ای از کتاب جنگل پنیر اثر فرشته احمدی
1403/12/3
2.0
1
صفحۀ 25
سایه به پشتی مبل تکیه داد و در کمال شگفتی دریافت نمی‌تواند بخندد، نمی‌تواند شوخی کند و حتی نمی‌تواند از جایش بلند شود. همیشه به عنوان نظاره گر آدم غمگینی بود و به عنوان بازیگر شاد و پر انرژی.
سایه به پشتی مبل تکیه داد و در کمال شگفتی دریافت نمی‌تواند بخندد، نمی‌تواند شوخی کند و حتی نمی‌تواند از جایش بلند شود. همیشه به عنوان نظاره گر آدم غمگینی بود و به عنوان بازیگر شاد و پر انرژی.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.