بریده‌ای از کتاب ملکان عذاب اثر ابوتراب خسروی

..این متن به وقت مساعد خوانده شود و پیغام ما به نسلی باشد که خواهد آمد و این موضوع درک شود که نسل ما می‌خواست کاری کند. قضاوت بر سر این‌که راه خطا بود یا صواب موضوع دیگری خواهد بود، هر کس دست به کاری زد که فکر می‌کرد از پسش بر می‌آید. یکی تفنگ به دست گرفت و به کوه و جنگل زد، بلکه این جامعه از خواب هزارساله بیدار شود و به دور و برش نگاهی بیندازد که کجای دنیا قرار گرفته. شاهدانش هم ما بودیم، که می‌نوشتیم. و معتقد بودیم هر نوشته ادبی بدل به جسم نویسنده‌اش خواهد شد.