بریده‌ای از کتاب بنویس من زن عرب نیستم اثر زنان نویسنده ی عرب

وقتی از آن بالا چشم‌انداز زیبای پاریس را دید، انگشت به دهان ماند. انگار اولین‌بار بود چشمش به پاریس و برج ایفل می‌افتاد، چشم‌اندازی قدبرافراشته در قاب پنجره‌های بزرگ خانه‌ی من. انگار همه‌ی دیوارهای خانه‌ام شیشه‌ای هستند: وقتی آسمان پاریس بارانی است، خانه به یک کشتی هوایی بدل می‌شود، شناور در فضایی آبی. شهر، تن‌شسته در نور پریده‌رنگ زمستان، زیر این کشتی آرام و مهربان می‌نماید.