بریدۀ کتاب

اشو زرتشت خداوند را به نام‌های «اهورا»، «مَزدا»، «اَشا» یا ترکیبی از آن‌ها و بیشتر به نام «اَهورامزدا» و یا «مَزدا اَهورا» و گاهی هم «مَزدا اَشا» خوانده است. اهورا مزدا به چم (معنی) هستی‌بخش، سرور دانا و داور هستی است. آن‌چه که فردوسی «خداوند جان و خرد» خوانده است. اَهورا از ریشه «اَه» به معنای هستی؛ مزدا از ریشه «مَن» به معنای منش و خرد، و «اَشا» به معنای راستی و داد است. این سه نام، ویژگی بنیادی خداوند را که هستی (مطلق وجود)، دانایی (عقل) و داد (عدل) باشد، بازگو می‌کند.