بریده‌ای از کتاب باران خوبی ها: شرح بهترین خطبه اخلاقی نهج البلاغه اثر علیرضا پناهیان

این است که جوانان دوست دارند بدانند به صورت مقطعی یا عمومی و فراگیر پیش خدا چقدر قدر و منزلت دارند. مثلاً میپرسند من این گناه را انجام دادم و توبه کردم آیا توبه من پذیرفته شده یا نه؟ یا در برنامه سیر و سلوک من نقصی ایجاد شده است آیا من نزد خدا جایگاه دارم یا نه؟» یا «اگر من فلان کار را بکنم آیا خدا جوابم را میدهد یا نه؟ درد مشترک این دسته از جوانان این است که میخواهند از نظر خدا نسبت به خودشان ابهام زدایی کنند و درکی که نیاز دارند این است که اساساً خدا بنا بر مصالحی در رابطه بین خود و بندگانش ابهام قرار داده است و هیچگاه این ابهام کاملاً برطرف نخواهد شد؛ زیرا ساختار وجود انسان به گونه ای است که رشد معنوی او در گرو وجود این ابهام است. لذا وجود این ابهام به معنای عدم رضایت خدا از بندگانش نیست.