بریدۀ کتاب
1403/9/12
3.4
3
صفحۀ 15
هیچ چیز آزارندهتر از اجبار به روبرو شدن با وسایل یک انسان مرده نیست. همه چیز راکد است: این وسایل تنها در خدمتِ آن حیاتی معنا دارند که از آنها استفاده میکند. وقتی آن حیات پایان یابد، چیزها تغییر میکنند، حتی اگر به همان شکل باقی مانده باشند. حضور دارند و با این حال حاضر نیستند: ارواحی عینی، محکوم به بقا در جهانی که دیگر به آن تعلق ندارند. چه فکری میشود کرد مثلا دربارهی کمد مملو از لباس هایی که در سکوت انتظار میکشند تا دوباره پوشیده شوند توسط مردی که برنخواهد گشت تا در کمد را باز کند؟
هیچ چیز آزارندهتر از اجبار به روبرو شدن با وسایل یک انسان مرده نیست. همه چیز راکد است: این وسایل تنها در خدمتِ آن حیاتی معنا دارند که از آنها استفاده میکند. وقتی آن حیات پایان یابد، چیزها تغییر میکنند، حتی اگر به همان شکل باقی مانده باشند. حضور دارند و با این حال حاضر نیستند: ارواحی عینی، محکوم به بقا در جهانی که دیگر به آن تعلق ندارند. چه فکری میشود کرد مثلا دربارهی کمد مملو از لباس هایی که در سکوت انتظار میکشند تا دوباره پوشیده شوند توسط مردی که برنخواهد گشت تا در کمد را باز کند؟
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.