بریده‌ای از کتاب 365 روز در صحبت مولانا اثر حسین الهی قمشه ای

اَنا عِندَ ظن عبدی من آنجاام که ظنّ بنده من است بهر بنده مرا خیالیست و صورتیست هر چه او مرا خیال کند من آنجا باشم من بنده آن خیالم که حق آنجا باشد بیزارم از آن حقیقت که حق آنجا نباشد، خیال هارا ای بندگان من پاک کنید که جایگاه و مقام من است اکنون تو خود را می آزما که از گریه و خنده از صوم و نماز و از خلوت و جمعیت و غیره تو را کدام نافع تر است و احوال تو بکدام طریق راست تر میشود و ترفیعت افزون تر آن کار را پیش گیر اِستِفتِ قَلبَکَ و اِنْ اَفْتاکَ المُفتُونَ ( تو از قلب خود سوال کن و از او فتوا گیر و اگر دیگران نیز تو را فتوا دهند و رای ها زنند آن نیز تو را سودمند است. تو در آن فتوا ها نظر کن و هر چه را موافق با طبع و قلب خویش یافتی برگزین )