لیلا... تو می‌خواستی کربلا باشی که چه کنی؟ که برای علی اکبر مادری کنی؟ که زبان بگیری؟ گریبان چاک دهی؟ که سینه بکوبی؟ که صورت بخراشی؟ وقت رفتن از مهر مادری سرشارش کنی؟ که قدم‌هایش را به اشک چشم بشویی؟...ببین لیلا؟! تو می‌خواستی چه کنی که زینب برای این دسته گل نکرد؟

کدام نخلی است که بیفتد و کودکانی که در حسرت صعود از آن بوده‌اند، دوره‌اش نکنند و شاخ و برگ‌هایش را به لجاجت نشکنند؟!

در سقیفه روحیه‌ایی حاکم بود ک تصور میکرد برای اداره جامعه ب چیزی غیر از شریعت الهی احتیاج است و آن زرنگی های حاکمان است.

... اکثراً قبول داشتند علی ع حق است ولی کوتاه آمدن از حاکمیت آن حضرت را چیز خطرناکی نمی‌دانستند و از این نکته غفلت شد که وقتی نسبت به حق کوتاه آمدیم عملا باطل را پذیرفته ایم. چیزی ک بعد از 1400 سال جامعه اسلامی هنوز ب آن گرفتار است.

خیلی چیزها نمیگذارد انسان بفهمد!