ما توان رو به رو شدن با تمام افکار خودمان را هم نداریم چه برسد به تمام افکار دیگران.

این را به یاد داشته باشید که روح لال است ، صدایی ندارد تا فریاد بکشد ، نه طنین ناله هایش به گوش کسی می رسد و نه اگر ناله ای کند ، کسی آن را می شنود ؛ بنابراین باید تحمل کند ، صبر پیشه کند و شکیبایی به خرج دهد.