بارها آمریکایی‌ها اعلام کردند که هدف آنها از ارتباط با کشورها، تامین منافع دولت آمریکاست! معنای این حرف چیست؟ معنایش این است که از نظر آمریکایی‌ها ، منافع یک شهروند آمریکایی، بر منافع یک شهروند ایرانی هر که باشد ترجیح دارد؛ یک جوان آمریکایی، بر جوان ایرانی ترجیح دارد؛ یک عنصر آمریکایی هر که باشد بر یک عنصر ایرانی و یا غیر ایرانی ترجیح دارد. سیاست آمریکا در مسائل جهانی‌اش بر این مبنا است. هدف اصلی این است.

یک ملت اگر اهل خدا هم نباشد، دین و قیامت را هم قبول نداشته باشد و بخواهد به عزت برسد، باید هزینه کند؛ بخواهد به استقلال برسد، باید هزینه آن را بپردازد؛ بخواهد حق خود را در مقابل زورگویان عالم حفظ کند، باید متحمل هزینه آن بشود. نمی‌شود گوشه‌ای نشست و توقع و آرزوی پیشرفت و توسعه و عزت و آقایی کرد، اما در میدان عمل هیچ کوشش و تلاشی نشان نداد؛ این شدنی نیست.

جوان‌های عزیز! بچه‌های عزیز من! فردا مال شما است، آینده مالِ شما است؛ شما هستید که باید این تاریخ را با عزتش محفوظ نگه دارید؛ شما هستید که این بار مسئولیت را بر دوش دارید؛ خرمشهرها در پیش است؛ نه در میدان جنگ نظامی، بلکه در یک میدانی که از جنگ نظامی سخت‌تر است. البته ویرانی‌های جنگ نظامی را ندارد؛ بعکس، آبادانی به دنبال دارد، اما سختی اش بیشتر است.

مواجهه ما با مسائلمان و با دشمنانمان باید اولاً شجاعانه باشد، مرعوبانه نباشد؛ ثانیاً امیدوارانه باشد، مایوسانه نباشد؛ ثالثاً عاقلانه و خردمندانه باشد، هیجانی و احساساتی سطحی نباشد؛ رابعا مبتکرانه باشد، از روی انفعال نباشد؛ ابتکار کنیم؛ اگر به این کیفیت حرکت کردیم، اگر اینجور حرکت کردیم، بدانید ملت ایران در مواجهه با همه قدرت‌های بزرگ توفیق خواهد یافت و خواهد توانست پیش برود.

هم در اقتصاد، هم در مسائل سیاسی کشور، هم در مسائل اجتماعی، هم در مسائل نظامی باید به نقطه‌ای برسیم که این نقطه بازدارنده باشد، یعنی بتواند جوری خود را نشان بدهد که دشمن را از تعرض به ملت ایران در همه زمینه‌ها منصرف کند؛ دشمن ببیند فایده‌ای ندارد و با ملت ایران نمی‌تواند کاری بکند.