تو تمام وجود منی . تو شیشه عمر منی. پس مرا ببخش تا با خیالی آسوده به سوی ابدیت پر بکشم.

این تویی که روح مرا می‌کشی ، نه من . روزی که آرام و آسوده در آرامگاه ابدیت جای خواهی گرفت مرا در برزخی ابدی رها خواهی کرد.

من اگر توانستم وجود خود را فراموش کنم تورا هم فراموش خواهم کرد

سرگردان بمان و فرشته عذاب من شو . نگذار آب خوش از گلویم پایین برود . هرکاری میخواهی بکن ، مرا دیوانه کن ، آزارم بده اما تنهایم نگذار.