و میرسیم به داستان های قشنگ داستایوفسکی:) 
برای من در این کتاب، عاشقانه بین مرد و ناستنکا مجذوب کننده نبود، بلکه  برای من عواطف و احساساتی که در عمق آن کلمات وجود داشت جذاب بود، کلماتی که وقتی در کنارهم قرار می گرفتند تو را در خیال خود غرق می کردند. 
پیشنهادش می کنم، کتاب های ادبیات کلاسیک کلا تو یک سطح دیگه ان حقیقتا🫠
      

        نظرات منفی زیادی در مورد علی شریعتی وجود دارد و گاها درست است. 
اما رُک بودن اون در مسائلی اینچنین مهم و حیاتی برای من مفرح بخش بود. البته بر این باورم که نظرات تندرویانه یا بدبینانه ای به بعضی از تحرکات شیعیان داشت و آن هارا لازم نمی دانست، در حالی که آن ها لازم و مهم بودند اما این به معنای رها کردن دیگر حوزه ها نبوده و نیست. 
بیان قوی و صراحتش جذب کننده است و گذر به کتاب ها و نوشته هایش در کنار کتاب های شهید مطهری موجب آگاهی و دور ماندن از انحرافات احتمالی می شود؛ و اطمینان بخش تر است. 
      

        من داستانای اساطیری زیاد دوست ندارم، اما با وجود اینکه اصل داستانش همون شاهنامه بود و برام تکراری بود، اما واقعا برام جذاب بود. شاهنامه رو عمیق تر حس می کردم و می فهمیدم و برام ملموس تر بود. 
در کل یه کاری کرد که بخوام برم جلدای دیگشم بخونم و از افسانه های ایران باستان خوشم بیاد.