ایدئولوژی‌ها رو به افول هستند، مذاهب برای سرشت شر که تاریخ و جان‌ها را در می‌نوردد توضیحی ندارد و روشنفکران اشباحی شده‌اند که به تماشای ارقام نسخه‌های فروش رفته آثارشان نشسته‌اند و تنها مطالبه‌شان این است که اگر آتشی به پا شد بتوانند دامن خود را دورنگه دارند. مردانی مثل کامو مثل پازولینی، از ویژگی‌ها و فراست و اقتدار اخلاقی‌ای بهرمند بودند تا درباره واقعیت قضاوت کنند، انتخاب‌هایی پیشنهاد دهند، به دفاع از اصول برخیزند و اصول شهروندی، همان اصولی را که واجب است از آن‌ها کوتاه نیایند، یادآوری کنند. آن‌ها بی‌ترس و واهمه، رازها و افراط‌های حکومت را فاش می‌کردند و صدای ضعیف‌ترین‌ها و استثمارشده‌ها و شکست خورده‌ها بودند.