لحظه هایی پیش می آیند که در آنها دکور ها فرو می‌ریزند ،هنگامی که بی معنایی ِ کارهای عادی ِ روزانه مان ناگهان مارا فرا میگیرد...

برای واگرداندن وسوسه های هیچ انگاری (نیهیلیسم) و خودکشی،آیا همین بس نیست که تا بیشترین حدِ ممکن زندگی کرد؟