در واقع چیزی که میل ما نباشد درد است، چیزی که اکنون می‌خواهیم ولی دنیا آن‌طور که ما دوست داریم پاسخ نمی‌دهد "دردناک" است و اسم این مواجهه با واقعیت و تعارضش با میل ما "درد" نام دارد. اما روشی که ما به درد پاسخ می‌دهیم همیشه درست نیست. ما گاهی درد را به رنجی عمیق و طولانی تبدیل می‌کنیم و از حس کردن دوباره‌ی زندگی فاصله می‌گیریم و فکر می‌کنیم زندگی چیزی جز رنج کشیدن نیست. شخصی که رابطه‌اش تمام شده‌ است "درد" را حس می‌کند اما می‌تواند تصمیم بگیرد و آن را به رنجی بی‌پایان تبدیل کند. و عجیب است که انگار در رنج بودن برای ما آشنا‌تر است.

باید ایمان و توکل شما به خدا بیشتر از ترس نرسیدن به خواسته‌هایتان باشد.

با غریبه‌ها هم‌صحبت شوید، در این سیاره ما همه با هم فامیل هستیم. انتطار موارد پیش‌بینی نشده را داشته باشید، و از آن‌ها لذت ببرید. شوخ طبع باشید. مهمانی بروید. در لحظه زندگی کنید. زمانی را که به شادی می‌گذرانید هرگز وقت تلف کردن نیست. عبوث و بداخلاق نباشید. عاشق خودتان باشید. زندگی یک مهمانی است.

یک الگو برای خودتان پیدا کنید و مشخص کنید چرا این فرد می‌تواند الهام‌بخش و راهنمای شما باشد. و زمانی که با یک مسئله روبه‌رو شدید با خودتان حدس بزنید اگر او جای شما بود چه‌کار می‌کرد؟

در این دنیا، همه‌چیز دست خود آدم است، حتی عشق، حتی جنون، حتی ترس. آدمیزاد می‌تواند اگر بخواهد کوه‌ها را جابجا کند. می‌تواند آب‌ها را بخشکاند.می‌تواند چرخ و فلک را بهم‌بریزد. آدمیزاد حکایتی است‌. می‌تواند همه‌جور حکایتی باشد. حکایت شیرین، حکایت تلخ، حکایت زشت... و حکایت پهلوانی... بدن آدمیزاد شکننده است اما هیچ نیرویی در این دنیا، به قدرت نیروی روحی او نمی‌رسد، به شرطی که اراده و وقوف داشته باشد.