"زیر سقف دنیا "

تو این کتاب محمد طلوعی از تجربیات خودش می‌گه از بودن در شهرهای مختلف از رشت و تهران تا دمشق و بیروت و پالرمو...

سفرنامه نیست و جستار ها هم به ترتیب توالی زمانی چیده نشدن.
صرفا شما با برگ‌هایی از دفتر زندگی نویسنده روبرو می‌شین و سرک می‌کشین به روزهایی از عمرش.

راستش همیشه یکی از عمیق ترین حسرت‌هایی که تو زندگی داشتم ، حسرتِ زیاد سفر کردن بوده.
بودن در مکان های جدید ، دیدن آدم های جدید ، مواجه شدن با فرهنگ های جدید و....

اما خب هیچ وقت آدم ریسک پذیری نبودم و از تغییر هراس داشتم . همیشه مکان‌های آشنا رو ترجیح دادم  اما ته قلبم همیشه دوست داشتم جاهای تازه رو هم تجربه کنم.

واسه همین  با  خوندن تجربیات سفر بقیه ، از یه طرف غبطه می‌خورم به حالش و از سمت دیگه خوشحال می‌شم از اینکه ذهن من رو با خودش می‌بره به جاهایی که رفته و من رو هم در تجربیاتش سهیم می‌کنه.✨
        

          باور نکردنی بود شدت حضور ملال توی زندگی...
یه چیزی هست و ازش خبر نداری!
        

          سهراب خوندن شبیه لحظات بعد از یه گریه طولانیه🤍
        

          از نظر موضوعی و تم داستان خیلی شبیه به کلیدر بود ،مقاومت  و ایستادگی در برابر استعمار و حکومت خائنی که مردم خودش رو به کشورهای غارتگر میفروشه .
و در عین حال عشقی رو در متن این ناملایمات به زیبایی توصیف میکنه و همینطور ترسی که باید ریخته بشه ، شجاعتی که باید برگرده و شکوفا بشه .
جالبی داستان این بود که با عروسی و شادی شروع شد اما با عزا پایان یافت و به تلخی تمام شد . 
کتاب روان و راحت خوانی بود ، پر از عشق و بیان احساسات زیبا و کلمات و سخن های شیوا و دلنشین.
پاراگراف پایانی رو خیلی دوست داشتم :
""  گريه نکن خواهرم، در خانه‌ات درختی خواهد روييد و درخت‌هايی در شهرت و بسيار درخت در سرزمينت.
 و باد پيغام هر درختی را به درخت ديگر خواهد رسانيد و درخت‌ها از باد خواهند پرسيد: در راه که می آمدی سحر را نديدی! ""