افکاری مانند افکار یک انسان آزاد داشتم. مثلاً، آرزو می‌کردم کنار ساحل باشم و به طرف دریا پیش بروم. صدای اولین امواج را زیر کف پایم، داخل شدن بدنم را در آب، آسودگی و استراحتی را در آن میافتم، پیش خود مجسم میکردم و ناگهان حس کردم که چقدر دیوار های زندانم به هم نزدیک است.

مردی که فقط یک روز زندگی کرده باشد می‌تواند بی هیچ رنجی، صد سال در زندان بماند چون آن قدر خاطره خواهد داشت که کسل نشود.

از همه چیز مطمئن بودم بسیار مطمئن تر از او. مطمئن از زندگیم و از این مرگی که می‌خواست فرا برسد. بله، من چیزی جز این نداشتم و لااقل این حقیقت را در بر میگرفتم، همانطور که آن حقیقت مرا در بر می‌گرفت.