هدر شد مستی ام در یاد دیروز و غم فردا 
بنوش از باده‌ی اکنون، خوشا اکنون، خوشا اکنون

آقای فاضل نظری همیشه شعراشون خوبه. هر صفحه رو که میخونی با یک حس خوب میگی عه چه قشنگ و واقعا از ته دل لذت میبری.
          

            اگر خیال تماشاست در سرت، بشتاب
که آبشارم و افتادنم تماشایی ست
آقای نظری یک شاعر معاصر و امروزی است که  سنّت‏ شکنی در وزن و قافیه در شعر هایش دیده نمی‏شود، امّا او شاعری است که در خلق مضامین نو و تصاویر بکر در ساختار کهن بسیار توانا است
          

            کتاب «چشم سگ» نوشته عالیه عطایی، مجموعه‌ای از هفت داستان کوتاه است که هر داستان  در حدود ۲۰ صفحه نوشته شده است. هر هفت داستان را تا حد خوبی دوست داشتم و بعضی‌ها را بیشتر. همه داستانها تصویری و قصه‌گو هستند و به مسائل درونی آدم‌ها، کشمکش آن‌ها با آدمهای اطراف و تلاش برای ایجاد رابطه‌ای پایدار می‌پردازند. اگرچه برخی داستان‌ها مستقیما به زیست مهاجران افغان در ایران و برخی صرفا در حد اشاره‌ای در یک شخصیت فرعی پرداخته‌اند اما نویسنده مطلقا تلاش نکرده تا از موقعیتش در شناخت از مسائل مهاجران افغان و توجه عمومی به مسائلی از این دست برای جذب مخاطب بیشتر سوء استفاده کند؛ داستانش را نوشته و  داستان‌ها به نظرم خوشخوان و قصه‌گو هستند و دغدغه‌های فرهنگی اجتماعی نویسنده به هیچ عنوان خودش را بر کتاب تحمیل نکرده و در اغلب داستان‌ها به نرمی و صرفا به عنوان یک واقعیت جانبی همچون هر واقعیت دیگری در داستان جایی یافته‌اند. نویسنده در اغلب داستان‌ها روایت سوم‌شخص درونی (با ذهن‌گویی اندک) را برگزیده‌ که به تصویری‌تر شدن داستان کمک کرده است و دو داستان هم اول شخص روایت شده‌اند.
فضای طبقه متوسط ایرانی، افغان‌هایی که توانسته‌اند شرایط زندگی خوبی برای خودشان در ایران فراهم کنند، و کمشکش‌ها و درگیری‌های ارتباطی آدم‌ها بر کتاب سیطره دارند اما انصافا حتی داستان‌هایی که صرفا به یک رابطه زناشویی شکست‌خورده ساده هم می‌پردازند با یک اتفاق تکان‌دهنده قصه‌دار شده‌اند؛ شیوه‌ای که عطایی مثلا در داستان «اثر فوری پروانه» تسلطش را به آن به خوبی نشان می‌دهد.  فضا و ماجرای داستان «شب سمرقند» احتمالا بیشتر به یادم بماند اما «فیل بلخی» (و طنز و خلاقیت ملایم و به‌اندازه‌اش)، «شبیه گالیله» و «اثر فوری پروانه» را بیشتر از باقی داستان‌ها دوست داشتم.
          

            زنجان، سال ۱۵۰۰ هجری شمسی، شهری بزرگ که به یک روستای کوجک تبدیل شده است. ۹۵درصد جمعیت انسان‌های کره زمین نابود شده‌اند و یک مکانیک قرار است جلوی نابودی پنج درصد دیگر را بگیرد!
با آن فصل افتتاحیه‌ای که دارد روایت پرکششی را ایجاد کرده است. ژانر نوشتن به صورت کلی نیاز به فضاسازی دارد، حالا اگر قرار باشد از قواعد مرسوم دور بشوی و به جای روایت داستانت در کلان‌شهرها، سراغ شهرهای کمترشناخته شده بروی، کار سخت.تر هم می‌شود! 
میراث گناهکاران تمام ویژگی‌های یک رمان علمی‌تخیلی استاندارد را دارد. قهرمانی که با آن همدلی می‌کنیم، دشمنی که تا دندان مسلح است(این تا دندان مسلح بودن استعاره نیست!) زمانی که به شدت کم است، اشارات فراوان زیرمتنی به زندگی امروز و اجتماع ما و مهمتر از همه یک نبرد نهایی هیجان‌انگیز!
 داستان تمام می‌شود اما مجموعه ادامه دارد‌. تا آنجا که خبر دارم، جلد دوم نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ می‌آید و جلد سوم هم سال بعد! خیلی خوب است که نویسنده انقدر اراده داشته باشد که باکیفیت و سریع بنويسد و مخاطب را در خماری نگذارد!
یک نکته هم از باب ویرایش داستانی کتاب بگم، این کتاب قبلا چاپ شده بود اما وقتی قرار شد ناشرش عوض بشود، خیلی چیزهای دیگرش هم عوض شد. از صدر تا ذیل! کوبیدن و از نو ساختن!
          

            اگر میخواهید تغییر کنید، باید شجاعت عملی کردن تمام خواسته‌های قلبی روزمره و کوچکتان را بعد از پنج ثانیه در خود ایجاد کنید.

-مل رابینز