ﮔﺎھﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، اﺣﺴﺎس می کنم تکه چوبی هستم که آب با خود به ساحل آورده باشد.

اﮔﺮ ﺑﺮ ﻓﺮض ﻣﺜﺎل ﻗﺮار ﺑﻮد ﻓﯿﻠﻤﯽ از روی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد( ﮐﻪ ﺣﺘی ﻓﮑﺮ آن ﻟﺮزه ﺑﺮ اﻧﺪاﻣﻢ ﻣﯽ اﻧﺪازد) ﺻﺤﻨﻪ ھﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﻦ ﺧﺎطﺮات از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺨﺶ ھﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﺗﺎق ﺗﺪوﯾﻦ دورﺷﺎن ﻣﯽ رﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺗﺪوﯾﻨﮕﺮ در ﻣﻘﺎم ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮐﺎر ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: اﯾﻦ ﺗﮑﻪ ھﺎ را ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺣﺬف ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ .ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ اﻧﺪ و ارزش ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. ﺧﺎطﺮاﺗﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺎاﻓﺘﺎده و ﺣﻘﯿﺮﻧﺪ اﻣﺎ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺷﺎن ﺑﺮای ﻣﻦ ارزﺷﻤﻨﺪ و ﻣﻌﻨﺎدار ھﺴﺘﻨﺪ. ﺗﺎ ﯾﮑﯽ از آن ھﺎ ﺑﻪ ﯾﺎدم ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﻟﺒﺨﻨﺪی ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﻢ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ و ﯾﺎ اﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ