عادت به نومیدی از خود نومیدی بدتر است.

« یک موقع دوستت داشتم اما الآن دیگه خسته شدم ... خوشحال نیستم از این‌که می‌ذارم ، اما لازم نیست آدم خوشحال باشه تا از نو شروع کنه. »

مطبوعات که سر قضیه‌ی موش ها آن‌قدر بلبل زبانی کرده بودند اصلاً صدای‌شان‌در نمی‌آمد ، زیرا موش‌ها در خیابان می‌میرند و انسان‌ها در اتاقشان ؛ و روز نامه‌ها فقط دغدغه خیابان را دارند.

در اُران ، مثل خیلی جاهای‌دیگر ، ناگزیریم نادانسته عاشق باشیم.