به نظر من برای  انتخاب و خوانش یک داستان مطلوب باید اجزا و ساختار شکل دهنده اون که توسط نویسنده نظم داده شده رو (دونست) ؛ تا مطلوبیتش به اثبات برسه و سر انجام انتخاب و خونده بشه. 
البته احساس میکنم خود نویسنده تعریف مناسب تری از این (دونستن) ارائه داده.
((طبعاً در وهله اول ، هدف ما از خواندن داستان لذت بردن است، ولی به عنوان انسانی آگاه ، فقط باید از آثاری خوشمان بیاید که با ارزش باشند.
توجه داشته باشید که برای ارزیابی آثار ادبی معیارهای جامع و مانعی وجود ندارد. قضاوتی که ما درباره آثار ادبی می‌کنیم ، نهایتاً به میزان آگاهی، هوش و تجربیات شخصی ما بستگی دارد.
 ارزیابی ما درباره اثری هنری معمولاً، به سن ما، نحوه زندگی ما، تعداد کتاب‌ها و نوع کتاب‌هایی که خوانده‌ایم، برمی‌گردد.))
      

        جزو دسته کتابهایی هست که از چند بعد انسان رو قانع به اصل و ریشه فکر میکنه و حتی در مطالبش این  اجازه و جایگاه رو به شما میده که خود مطالب نوشته شده رو هم  مورد بررسی قرار بدی و راجع بهش فکر کنی و به راحتی و بدون تفکر راجع به مطالبش اونها رو نپذیری
      

        هرچه بیشتر روی متن این کتاب فکر میکنم متوجه این میشم که راهی طولانی تر از تصورم رو در پیش دارم و باید حرکت کنم.

((خوب هایمان کافر و خوب تر هایمان مشرکیم. تا حد توحید خیلی راه است. ما در عقیده به حق معتقدیم،اما در عمل کافریم. بیست و چهار ساعت ما به او نمیچسبد و ربط پیدا نمی‌کند،یک ساعت هم به او تعلق نمی‌گیردو حتی ده دقیقه هم برای او نیست! نماز ما،زندگی و مرگ ما ، دوستی و دشمنی ما برای غیر اوست. این کفر در عمل است. به خاطر این کفر از نظر فقهی نجس نمی شویم،ولی در واقع از اسلام بی بهره ایم.))