چون کتاب سقوط با ترجمه‌ی کاوه میرعباسی رو داشتم، شروع کردم به خوندن همون کتاب؛ اما بعد از یک فصل واقعا کلافه شدم، نه که نفهمم چی نوشته اما مطمئن بودم که ترجمه من رو هیچجوره جذب نمی‌کنه. رفتم و از کتابخونه ترجمه‌ی شورانگیز فرخ برای سال ۱۳۵۴ رو گرفتم و می‌تونم بگم با گذشت ۵۰ سال از این ترجمه همچنان فوق‌العاده راحت و خوش‌خوان بود.
فصل اول در رابطه با فردیه که در گذشته وکیل بوده و داره راجع به خودش صحبت می‌کنه و دائما خودش رو فردی معرفی می‌کنه که به آدم‌ها کمک می‌کنه(مثلا پرونده‌ی افراد بی‌بضاعت یا خانم‌های بیوه رو بدون حق‌الزحمه قبول می‌کرده و یا اگر فرد نابینایی رو می‌دیده حتما کمک می‌کرده تا از خیابون عبور کنه و کارهایی از این دست).
توی فصل دوم اما میاد میگه که این چیزایی که من راجع به خودم گفتم حقیقت نیست و من اینا رو نه از روی خیرخواهی بلکه از روی خودخواهی زیادم انجام می‌دادم، این کارها باعث می‌شد که من خودم رو بیشتر دوست داشته باشم و با خیالِ راحت‌تری آدمِ خودشیفته‌ای باشم.
کتاب از شروع فصل دوم مخصوصا برای من خیلی جذاب شد و بسیار لذت بردم.
پیشنهاد می‌کنم حتما ترجمه‌ی شورانگیز فرخ برای قبل از انقلاب رو در صورتی که می‌تونید تهیه کنید.