یه شب‌هایی هست که سیل سایه‌های تاریک هجوم میاره و بار غم دنیا رو روانه شونه‌هات می‌کنه، درد زنده بودن، درد زیستن، عامیانه‌ترینِ دردها 

اینجاست که چوران سوار بر کشتی، فانوس به دست میاد و از سیلاب تاریکی نجاتت می‌کنه، این اثر متشکل از واگویه‌ها و ضجه‌ های این نویسنده بی‌خوابه و پر از عبارات غم‌بار و سنگینی که از اعماق دل پرحرارت و شکسته چوران درومدن، کتابی که فقط باید شب‌ها خونده بشه و با اشک‌های آدم معطر بشه

توصیه میکنم که اگه خواستید بخونید، شب‌های غمگین و تنها رو برای  خوندنش انتخاب کنید تا کاملا از جوهره چوران بهره‌مند شید 
      

        زیبایی، زیبایی، زیبایی 

از نظر من «باوقار» صفتیه که می‌تونه به خوبی این اثر رو توصیف کنه
 
خانم گاسکل یک قصه‌گو و روایت‌گر فوق‌العاده‌‌ست و قصه‌ای که برای ما روایت می‌کنه پر از کنش‌های مختلف انسان‌ها با همه پر نجابت، مهربانی، غرور و قضاوت
 چیزی که در مورد این اثر به وجدم میاره نگاه زنانه خانم گاسکل و مارگارت در این اثره،‌ عینک ظریف و دقیقی که باهاش میریم به دیدن وضعیت جامعه انگلیس قرن نوزدهمی، اختلاف طبقاتی، نقش یک زن درون خانواده و در جامعه و نهایتا یک درامای پرتنش، جهان‌بینی خاص از زوایایی که فقط یک زن می‌تونه اینقدر دقیق ببینه‌تش و بی‌حاشیه و اصیل برای ما روی کاغذ بیارتش 

نهایتا اگر از آثار افرادی مثل جین آستن، برونته‌ها، ویرجینیا ولف و فضاهای ویکتوریایی لذت می‌برید، شدیداً توصیه میشه ✨