آدلر با انکار استدلال ضربه روحی، مسئله را این گونه بیان می‌نماید: «هیچ تجربه‌ای فی نفسه دلیل موفقیت یا شکست ما نیست. ما از تکانه تجربیاتمان _به اصطلاح ضربه روحی_ رنج نمی‌بریم بلکه آن‌ها را طوری درک می‌کنیم که مناسب اهداف ما است. تجربیات ما را تعریف نمی‌کنند بلکه معنایی که به آن‌ها می‌بخشیم خود را تعریف می‌کنند»

فیلسوف: هیچ یک از ما در دنیایی عینی زندگی نمی‌کنیم بلکه در عوض، در دنیایی ذهنی زندگی می‌کنیم که ما به آن معنا می‌بخشیم. دنیایی که می‌بینید با دنیایی که من می‌بینم متفاوت است و محال است بتوانید دنیای خود را با دیگران سهیم شوید.

پیامبر(ص) سه انگشت خود را جمع کرد و آرام بر سینه مرد زد و فرمود: این دل انسان طوری ساخته شده است که پیوندی دارد با نیکی‌ها؛ با نیکی‌ها آرام می‌گیرد ولی بدی‌ها و زشتی‌ها آن را مضطرب و ناراحت می‌کند. درست همان گونه که بدن انسان اگر چیزی که با آن تجانس ندارد واردش شود نظم آن‌ را به هم می‌زند و کار ارگان‌های مختلف آن را مختل می‌سازد، روح انسان نیز به واسطه اعمال ناشایست دچار اختلال و ناراحتی می‌شود. [ استَفتِ قَلبَكَ و إن أفتاكَ المُفتونَ : نظر واقع‌‌بینانه را از قلبت بپرس، اگرچه صاحب نظران به خلافش نظر دهند]

قرآن در توصیف خویش، برای خود دو زبان قائل می‌شود. گاهی خود را کتاب تفکر و منطق و استدلال معرفی می‌کند و گاهی کتاب احساس و عشق. و به عبارت دیگر قرآن تنها غذای عقل و اندیشه نیست، غذای روح هم هست. *** و باز در آیات بعدی همان سوره می‌گوید آنگاه که برای کارهای روزانه نظیر تجارت و جهاد در راه خدا به خواب بیشتری احتیاج دارید، در هر حال خلوت عبادت را فراموش نکنید. *** در میان مسلمانان یگانه چیزی که مایهٔ نشاط و کسب قدرت روحی و پیدا کردن خلوص و صفای باطن بوده، همان موسیقی قرآن است.