فیرحی مرحوم تمام عمر دلبستۀ فقه سیاسی مشروطه- به‌ویژه میرزای نایینی و آخوند خراسانی- بود. آستانۀ تجدد شرح دقیق او از اندیشه‌های نایینیست در تنبیه الامه؛ کتابی به لحاظ رویکرد نایاب، که نایینی با نوشتن آن تلاش کرد، مشروطیت نوپای ایران را از افتادن در چاه ویل طرد و تکفیر که مراد شیخ فضل الله  بود، نجات دهد. این چالش میان نایینی و آخوند از یک سو و شیخ از سوی دیگر، هیچ‌گاه سرانجامی نیافت. امروز نیز کماکان درگیر همین دوگانگی هستیم.
      

        برای فهم جریان‌های فکری نهضت مشروطیت ایران، کتاب آدمیت منبع مهم و ارزشمندی است. هر چند او در جای جای کتاب با روحانیت و نقش آن‌ها در پیشبرد فکری و اجتماعی مشروطه در ستیز کامل است، اما این چیزی از اهمیت کتاب کم نمی‌کند. 
کتاب حقوق‌دان تاریخ‌نویس ایرانی رو باید خوب و با دقت خواند!
      

        برای شروع خواندن درباره انقلاب مشروطه، این کتاب نظیر ندارد. 
لحن و قلم کسروی، جذاب است و خاص خودش. بعید است به راحتی این لحن و سبک نوشتن رو بشه فراموش کرد.