جوهر اومانیسم، استیلاجویی خودبنیادانه و نفسانیت مدار است ؛ زیرا با انکار ضرورت هدایت قدسی و دینی ، ساحت معنوی آدمی را ذیل ساحت ناسوتی او قرار می دهد و بشر را حاکم استیلاگر عالم که باید بساط سلطنت استیلاگرانه خود را بنا کند ، فرض می نماید.