جلد دوم را با ناامیدی از پایان جلد اول شروع کردم تا حدودی تمام شخصیت های کتاب عوض شده بود و روایت از ادم های جدید بود. این بخش مقداری اذیت کننده بود که به مرور ذهن عادت کرد . روایت های انقلاب بسیار ملموس و تصویر سازی های خوبی داشت . طوری که به عنوان یک خواننده از نسل بعد از انقلاب تمامی احساسات  و اتفاقات قابل لمس بود. روایت همافر های ارتش نقطه ی عطف جلد دوم بود. اواخر کتاب داستان سرعت میگیرد و اتفاقات کاملا پشت سر هم می افتد . این بخش هم درگیر اضافه گویی و توضیحات غیر ضروری شده بود که من را به شخصه اذیت کرد . 
اما در حالت کلی به این کتاب 4 ستاره میدهم . مردم اذربایجان مدیون این روایت رضا براهنی هستند . این داستان 37 ساله تاریخ کشور در هیج کتابی پیدا نمی شود. 
اگر نسل دهه هشتاد و نود از شما پرسید ((چرا انقلاب کردید؟)) این کتاب گزینه خوبی برای هدیه به اوست.
      

        شروع این کتاب برای من مصادف شد با سکونت در تبریز و این همزمانی هیجان جذابی به من داد. اینکه به تازگی اسم خیابان های تبریز را یاد گرفته بودم و در بسیاری از بخش های کتاب این اسامی تکرار شده بود به ذوق من بسیار اضافه میکرد. 
کتاب با یک داستان و روایت کوتاه از مرگ یک سروان امریکایی توسط گرگ سبلان شروع میشود .در این خطه گرگ سبلان به درندگی معروف است و این بیگانه کشی توسط یک گرگ ایهام زیبایی به داستان داده است. شخصیت سازی رضا براهنی  به صورت کامل در ذهن شکل میگیرد و روایت سخت خوان نیست. 
اواخر جلد اول اما داستان ریتم کندی میگیرد و بخش هایی اذیت کننده است . نویسنده بسیار اصرار به توضیحات و گفتن مواردی دارد که نیازی به این مقدار نبوده و برای خواننده اذیت کننده است . در بخش هایی درست است که این توضیحات سیر داستان را شفاف میکند اما در حالت کلی این حجم ا اضافه گویی نیاز نیست .
روایت حضور امریکایی ها در ایران روایتی نیست که بشود راحت از کنارش گذر کرد. 
تنها مطلبی که از نوجوانی در ذهن ما شکل گرفته کاپیتولاسیون است که روایتی چند خطی در کتاب تاریخ بیش نیست. 
این کتاب نفرت از امریکا نه مردمش از دولتش را عمیقا در دل میکارد .