گفتی:«چرا از من می‌ترسی؟» از تو می‌ترسم؟ بله، از تو می‌ترسم. جوری رفتار می‌کنی انگار تا ابد کنارم خواهی ماند. جوری رفتار می‌کنی انگار خوشی‌مان بی‌کران است و زمان نامحدود. از کجا معلوم؟ تجربه به من نشان داده زمان محدود است.

" یاد گرفته بودم که بعضی از رویاها باید ناپدید شوند و رها کردن آن‌ها به معنی رها کردن خودم نبود، بلکه خلاص شدن از زندگی‌ای بود که فکر می‌کردم می‌خواهم. "

((فیشر همیشه می‌گه اگه ندونی داری کجا می‌ری،هیچ‌وقت به جایی نمی‌رسی.))

تا آن زمان نمی‌دانست که چطور عشق می‌تواند مثل یک تئوری بیگ-بنگ ناگهان در واقعیت به‌وجود بیاید و همه چیز را در انسان و همه چیز را در جهان تغییر دهد.

خیلی از مردم آدم‌های رویاباف را دوست دارند، راستش رویا اگر واقعیت بشود، قشنگ است و چقدر کم چنین چیزی پیش می‌آید!

گاهی گمان می‌کنم هر موجود زنده‌ زبان‌بسته‌ای از انسان بهتر است. حیوان زبان‌بسته‌ تمام لحظاتش را در فکر چیدن دسیسه‌ای برای حیوان هم‌نوع خودش نمی‌گذراند.

تفریح جدیدم این بود که به سکوت عادت کنم و مرزهای شخصی‌ام را تعیین کنم تا فضایی برای خودم داشته باشم که رویا ببافم.

اگر روزی رسید که وسط کوهی تنها ماندم یا در دریا گم شدم، نزدیک به آنجا که افق رنگ می‌بازد، امیدوارم یکی بیاید که از تنهایی درم آورد، حتی اگر آن یک نفر خود من باشم.

عزلت و تنهایی در دو کران زندگی کشیک ایستاده است. تنها به این دنیا می‌آییم و تنها از آن می‌رویم، تازه این را کجای دلمان بگذاریم که دو رویدادی که حقیقتا جهان شمول‌اند[تولد و مرگ]، همچنین تجربیاتی‌اند که قرار نیست هرگز واگویه‌اش را از زبان کسی بشنوید.

بدترین بخش هر‌ غذا،تمام شدنش است.

می‌گویند شتری خوابیده بود. روباهی می‌گذشت، به شتر روی آورد و با دم شتر بازی آغاز کرد تا آنکه دمش را با دم شتر گره زد. شتر برخاست. دم کوتاه این دو به هم گره خورده بود. روباه معلق مانده بود و به دنبال شتر تاب می‌خورد. گربه‌ای این صحنه را دید. از روباه پرسید چه بر سرت آمده؟ روباه گفت: هیچ! با بزرگان وصلت کرده ایم!