من خودم ۴ ماه و اندی که میوه خوار شدم.
صحبت کردن درموردش برای من سخته و دغدغه ذهنیم شده
هر زمانی که تلاش کردم به کسی بفهمونم چه راه بهشتی و سالمی یه حرف هایی بهم میزنن که عمیقا تو خودم فرو میرم و میگم چرا حاضرن این همه زمان و پولشون رو صرف دارو کنن و هر روز کیسه های قرصشون بزرگ تر و بزرگ تر و دردهاشون بیشتر و بیشتر بشه اما حاضر نیستن تغذیه سالم رو در پیش بگیرن میدونین رفقا قلبم آتیش میگیره دوست دارم اگر شادم اگر خوشبختم با دیگران به اشتراک بذارم حال خوشم رو اما هرچقدر که تلاش کردم این سبک تغذیه (خام خواری)رو به اطرافیانم یاد بدم و آشنا کنم هیچ موفق نشدم من سبکی رو به کسی نمی قبولونم همیشه میگم باشد که هم دیگر را با تفاوت هایمان بپذیریم
رفقا دلم پر از حرف اما نمیدونم چیکار کنم آرزو می کنم که همه دنیا با این سبک تغذیه آشنایی پیدا کنن و جهانمون رو نجات بدیم (روح،روان،جسم )
رفقا بیاین به اصل خودمون برگردیم تا دیگه دردنکشیم 
نباید در مقابل عادت های غلط و باور های مخرب و تغذیه ناسالم و درد ها و بیماری هامون قیام کنیم؟یعنی باور نداریم که لایق یک زندگی بهشتی هستیم که فقط به دست خودمون ساخته میشه؟
رفقا من ندیدم کسی رو که تا زمانی که به ته خط نرسیده باشه و دکترها ازش قطع امید نکرده باشن به تغذیه خام خواری رو اورده باشه؛ حقیقتا هم شفا پیدا کردن رفقا زودتر دست بجنبونین و زندگیتونو نجات بدین نگاه متعصبانتون رو بذارین کنار تا بتونین خوشبخت باشین
جلد اول کتاب هم به همین اسمه اگر ذره ای حرف های من رو که از اعماق قلبمه باور کردین و دوست داشتین شروع به خواندنش کنین.