فرزندانم! گاه فکر میکنم که روح آدمی مانند گل شب بوست که روزها بسته می‌ماند و شب جسورانه باز می‌شود.

امروز، روز بزرگی است. چون قلب آدمی به لرزه در آمده است...

آب که راکد ماند، می‌گندد و روح هم اگر مدتی در آرامش باشد، تباه میشود.

تصمیم آدمی، درست مانند میوه‌ی درختی است. میوه باید با بردباری، حوصله و به یاری خورشید، باد و باران برسد و خود از درخت بیفتد!