با این حال میلیاردها آدمی که هر روز با من مکالمه می کنند، آن حس تنهایی را که در وجودم هست، از بین نمی برند... چون گرچه تمام وجودم از آن‌ها سرچشمه می گیرد، من یکی از آن‌ها نیستم.

بن با زمزمه ی بی صدایی گفت:《خیلی می ترسم، سیترا》 《می دونم. من هم همینطور. ترسیدن عیبی نداره.》

روئن چشم هایش را بست و آرزو کرد کاش می توانست ذهنش را هم ببندد و از فکر های خودش پنهان شود.

کدام یک بدتر است _ منفور بودن یا نادیده گرفته شدن؟

گمان می کنم همیشه همان چیزی را می خواهیم که نمی توانیم به دست آوریم.