باز هم حبیب احمدزاده و بازهم نگاه و قلم خلاق و نو نسبت به ادبیات پایداری...
من اول کتاب شطرنج با ماشین قیامت رو از آقای احمدزاده خوندم که بسیار جذبم کرد و دوستش داشتم. این کتاب هم مشابه اون اثره ولی با بقیه آثاری که از ادبیات پایداری مواجه بودید متفاوته و همین آثار آقای احمدزاده را بی نهایت جذاب و دلنشین میکنه.
فقط از این ناراحتم که کتاب دیگه ای ننوشتند و نمیتونم یه بار دیگه از خوندن قلمشون انقدر لذت ببرم.