من عاشقانه های کلاسیک زیادی خوندم که خیلی قوی تر از این کتاب بودن، با توجه به محبوبیت و تعریف و تمجید ها از این کتاب، شروع به خوندنش کردم و واقعا ناامید شدم و برام سواله چطور همچین کتابی با داستانی ضعیف انقدر محبوبیت داره؟حقیقتش من زیاد این کتاب رو دوست نداشتم.
        

          او مثل سرزمین پدری ام بود، دوستش داشتم اما از او می گریختم.
        

          کتاب خوبی بود از این جهت که فلسفه و تاریخ و سیاست و اندیشه ی حسن صباح رو کامل شرح داده بود. ولی عجیب بود که این شخصیت رو با وجود اینکه جنایت های بزرگی انجام داده بود بزرگ جلوه داده بود، در حالیکه اندیشه ی حسن صباح زندگی هزاران هزارن انسان رو نابود کرد فارغ از اینکه طرفدارش بودن یا خیر.. و عجیب اینکه خودش هم میدونست چرته که بگن او پیامبر یا خدای بر حقه ولی این تفکر رو تو فکر همه جا میداد که از طرف خداست و کلید بهشت دستشه و با همین خیلی راحت همه رو بازی میداد :) خوندنشو پیشنهاد میکنم.