نمایشنامۀ جدید آیرا لوین، نویسندۀ «اتاق ورونیکا» کوتاه، سرگرم‌کننده و بانمک است که می‌توان در طول یک سفر با مترو تمامش کرد. البته «دردسری به نام یوهان شیمیل» نه در فرم و نه در محتوا هیچ شباهتی به نمایشنامۀ تکان‌دهنده و ملتهب قبلی ندارد. با این وجود کمدی ظریف و سرگرم‌کنندۀ کتاب و توجهی که بر روابط میان شخصیت‌ها دارد می‌تواند تا حدی ارزشمندش کند...