شنیدم که مستی ز تاب نبیذ
به مقصورهء مسجدی در دوید
بنالید بر آستان کرم
که یا رب به فردوس اَعلی برم
موذّن گریبان گرفتش که هین
سگ و مسجد! ای فارغ از عقل و دین
چه شایسته کردی که خواهی بهشت 
نمی زیبدَت ناز با روی زشت
بگفت این سخن پیر و بگریست مست
که مستم، بدار از من ای خواجه دست
عجب داری از لطف پروردگار
که باشد گنهکاری امّیدوار؟
....
(صفحه ۱۹۹)