چرا می‌گوییم نفس؟ چون وقتی انسان به آن‌چه اکنون دارد دل ببندد، این مانع رشد او می‌شود. یعنی انسان موجودی است که با کشته شدن لحظه به لحظه‌اش پیش می‌رود. یعنی وقتی انسان تعلقاتش را ذبح می‌کند، فهم و درک و آرزو و تعلقش عوض می‌شود.

وقتی جهت انسان عوض می‌شود، کل اخلاق انسان عوض می‌شود. نباید این چنین باشد که بگوید: من این‌قدر صفت خبیث دارم، چطور یکی یکی آن‌ها را از خودم دور کنم؟! این چنین نیست که مثلا بگویی امروز با این صفت مبارزه کنم و روز دیگر با آن صفت. این تو را ناتوان می‌کند؛ متحیر می‌کند.