کیمیاگر شاهکار نیست، اما دوست‌داشتنی است و دست‌کم آدم را از خواندنش، البته در دوران جوانی، پشیمان نمی‌کند! پی گرفتن سفر شخصی خمیرمایه‌ی این رمان است و مفاهیمی مثل عشق، ثروت، آرزو، امید، آزادی، خطر کردن و نظیر آن، برای هر خواننده‌ای از هر فرهنگ و جغرافیایی آشناست. بنابراین عجیب نیست که این رمان به ده‌ها زبان ترجمه شده و شهرتی جهانی پیدا کرده است. نگرش هیپی‌وار پائولو کوئیلو به زندگی، که در زندگی سانتیاگوی چوپان (شخصیت اصلی داستان)، متجلی است، باب طبع روزگار جوانی است؛ هرچند شاید در واقعیت کمتر کسی باشد که بتواند به قول کوئیلو، «افسانه شخصی»اش را زندگی کند.
          

            نمی‌دونم اگه الان هم این کتاب رو بخونم، به قدر دوره نوجوانی به وجد میام یا نه، ولی یادمه اون زمان خیلی بهم مسیر داد، نشونه‌ها رو واقعا میدیدم، دنبالشون میکردم، و تهش یا نتیجه میدیدم، یا میخواستم که ببینم و می‌دیدم!
کتاب صوتی کیمیاگر با طنین صدای محسن نامجو، یکی از شیرین‌ترین و خیال پردازانه‌ترین کتاب‌های صوتی‌ای بود که تا به حال شنیدم...
          

            خیلی وقتا، از ریشه تفکر غالب جامعه نسبت به «مرد» و «زن» بودگی، می‌رسیم به اینکه: آخه من زنم! باید عشق بدم، باید سرویس بدم، باید به همسرم، تاج سرم خدمت کنم و... 
من در جایگاه زن بودگی مینویسم که: نه بانو جان! عشق سرویس دادن‌های افراطی نیست! تو ترس داری! ترس از دست دادن، طرد شدن، خیانت دیدن، تکراری شدن... تو خودت رو فراموش کردی و شدی ماشین خدمت‌گزاری! اصلا تا حالا از خودت پرسیدی که حالت خوبه یا نه؟!
اگه نه، این کتاب برای تو نوشته شده...
زن شیفته نباش، زن عاشق باش!