در این کتاب در دو بخش به بازخوانی تفکر فارابی در نسبت با زبان پرداخته می شود. در بخش نخست، بعد از بیان گفتاری کوتاه درباره مسئله زبان و زبان شناسی در سنت اسلامی، خاستگاه هرمنوتیک در سنت اسلامی و علوم مرتبط با حوزه تأویل بررسی می شود و دیدگاه قدما و مفسران حوزه تعبیر، واکاوی می گردد. در ادامه به جهت بازگشایی مفهوم تأویل، تمایز آن از حوزه تفسیر و نسبت آن با زبان، تبیین و سیر تکوین زبان در سنت اسلامی و مؤلفه های هرمنوتیک دینی، بررسی می شود. در بخش دوم، بعد از توضیح کوتاه درباره چیستی هرمنوتیک در سنت اسلامی به این مسئله پرداخته می شود که فهم در تفکر فارابی چه معنایی می دهد.