«دولت متجاوز، مستبد، ستمگر یا دیکتاتور هم از جهتی فرومانده به شمار می آید، دست کم براساس معیارهای حقوق بین الملل مدرن امروز.»
گفته ی دانیل ترر منطقی است. «آلمان نازی» و «شوروی استالینیستی» براساس هیچ معیاری ضعیف نبودند، اما در تاریخ، به تمام و کمال، شایسته ی عنوان دولت های فرومانده اند. می توان گفت شاخصه ی دولت های فرومانده، درماندگی در فراهم آوردن امنیت برای مردم خود، تضمین حقوق در وطن و خارج از آن یا حفظ نهادهای دموکراتیک کارآمد (نه صرفا قراردادی) است.
این مفهوم شامل دولت های قانون شکن هم می شود، دولت هایی که قوانین بین الملل را که طی سالها، با دقت وضع شده اما در اثر بدعت گذاری های ایالات متحده در هم شکسته شده اند، نادیده می گیرند.