کامو برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۷ یکی از استثنایی ترین روشنفکران فرانسه به شمار می رود. مهم ترین دلیل این امر نیز استقلال اندیشه ای بود که او همواره سعی در حفظ آن داشت. او نه حاضر بود برچسب اگزیستانسیالیسم را بپذیرد و نه آماده بود که مواضعش را در قبال استقلال الجزایر، به دلیل مخالفت دوستان چپ گرایش که به خاطر همین مواضع او را از جمع خود طرد کردند، تغییر دهد. مسیر زندگی و اندیشه کامو که در کتاب حاضر از طریق بازبینی مهم ترین رمان هایش ترسیم شده است، قدم اولی است در شناخت نویسنده ای که علیرغم تمامی مصائب فردی و اجتماعی ای که در زندگی متحمل شد، هنوز بر این عقیده بود که آفتاب، دریا، فوتبال و تئاتر پاسخی به پوچی زندگی هستند.