این کتاب از مارکوس سیسرون، فیلسوف معروف رواقی است که در قرن اول میلادی می‌زیسته‌است. او این رساله را درمورد اهمیت و قوانین دوستی به نگارش درآورده است که در بسیاری از موارد متأثر از آموزه‌های ارسطو است.
این کتاب تاثیر زیادی در فرهنگ مسیحی پس از خود داشته است.
سیسرون این کتاب را در فرم روایی و دارای دیالوگ و کاراکتر خیالی جلو می‌برد.
او به چند مسئله در این کتاب می‌پردازد: ضرورت دوستی، قوانین دوستی، خط قرمز های دوستی، انتظارات یک دوست و به بن بست رسیدن دوستی.
سیسرون اصرار دارد که دوستی واقعی مبتنی بر فضیلت است نه بده و بستان و معامله کردن. او معتقد است که نباید روی فواید دوستی فکر کنیم چون فایده‌ی دوستی، خود دوستی است نه چیزی فراتر از آن.