۴/۵

۲۰۰ صفحه ی اول کتاب برای من خیلی کند پیش رفت و خیلی اتفاقای خاصی نیفتادن، بیشترش صرف توضیح دنیایی شده بود که لی باردوگو خلق کرده.

ولی از تقریبا نصف کتاب به بعد تازه داستان شروع شد و شخصیتا خودشونو نشون دادن. الکس و دارلینگتون هم که شخصیتای مورد علاقم بودن. دنیایی که لی باردوگو ساخته خیلی خفنه، مخصوصا خونه هایی که الکس میره توشون، عالین اونا.

سبک نوشتاری لی باردوگو مطابق با گروه سنی ای که براشون نوشته هم عوض شده و یه ذره سنگین تر از کتابای قبلی شه. دیگه خودتون حتما می دونین چقد این بشر خفنه، نیازی نیست توضیح بیشتری بدم. از همین الانشم منتظر کتاب بعدی ام.
        

          I want to live to grow old. I want to sit on my porch and drink foul-smelling tea and yell at passersby. I want to survive this world that keeps trying to destroy me.


باشه ولی این کتابو بخاطر دارلینگتون گولدن بوی لیثی خوندم