صلاحی به شیوه ای خاص و کاملا تازه به معرفی باباطاهر و بازنگری در دوبیتی های به جا مانده از او پرداخته است. می توان گفت که مطلب صلاحی آمیزه ای است از طنز و تحقیق.شعر رسمی در مجلس ادبیات فارسی، نماینده های زیادی دارد، اما شعر محلی فقط یک نماینده دارد و آن هم باباطاهر عریان است... هم کهنه پردازی چون وحید دستگردی به باباطاهر توجه دارد و هم نورپردازی چون احمد شاملو.پایه و اساس ترانه ها روی عشق و دلباختگی نهاده شده و احساسات و تخیلات ساده روستاییان ایرانی به طور خیلی صریح و بی باکانه در آنها اظهار شده و این اندیشه های دل است که به صورت ترانه سروده شده و احساسات جان و روان است که به شکل این نغمات آشکار گشته است.