قبل هر چیز باید بگم به هیچ وجه قبل خوندن چند جلدی آز استورم‌لایت نباید سراغ این کتاب بیاید.
و باز اگه بخواید بهتر بفهمید چی به چی و کی به کیه خوبه پیکار‌گسل و عصر دوم مه‌زاد رو هم خونده باشید! (تازه اگه داستان کوتاه Shadows for Silence in the Forests of Hell رو خونده باشید که دیگه چه بهتر!)

در واقع این کتاب برای اوناییه که در کازمر فرو رفتن و با ابعاد مختلف این دنیای فوق بزرگ که سندرسون خلق کرده به اندازهٔ کافی آشنا هستن! 

بنابراین اینجا تو ایران به نظرم آدمای کمی پیدا می‌شن که بتونن در حال حاضر این کتاب رو بخونن 🫠

حالا بعد از این مقدمه باید بگم که خیلی از خوندنش لذت بردم.

این کتاب برخلاف خیلی از آثار دیگهٔ سندرسون از اول تا آخر سرعتش تقریبا بالاست و هیجانش فقط محدود به اواخر ماجرا نیست.

دنیای کتاب هم خیلی عجیبه ولی بازم تو نقشهٔ بزرگ‌تر کازمر جا می‌گیره‌.
سندرسون هم همه‌چیز رو اینقدر علمی توضیح می‌ده که مخ آدم سوت می‌کشه 😅 (مردی کلا یه فیزیک جدید واسه دنیای خودش خلق کرده 🤯😄). جنبه‌های علمی و فناورانهٔ داستان هم کلا خیلی خوب بود (سر و کلهٔ دانشمند و مهندس‌جماعت اصولا تو همهٔ کتابای سندرسون پیدا می‌شه و این بخش‌ها همیشه یکی از جالب‌ترین‌ها بوده برای من).

اینجا هم مثل بقیهٔ کتاب‌های کازمر حرف از دین داریم و تهش به اشارات جالبی برمی‌خوریم که به نظرم نشونه‌هایی برای نقشه‌های بعدی سندرسونه. کلا کتابش و دنیایی که وصف کرد طوری بود که آدم انتظار داره در آینده هم بهش برگرده.
سوال‌های زیادی هم در مورد شخصیت اصلی باقی موند که امیدوارم در آینده به جوابشون برسم...

تو این کتاب هم مثل ۴ پروژهٔ مخفی دیگه نقاشی‌های قشنگی داریم‌ (البته من نقاشی‌های اون بقیه رو بیشتر دوست داشتم). بعید هم می‌دونم کیفیت نقاشی‌ها تو نسخهٔ ترجمه جالب باشه (تو نمایشگاه به نقاشی‌های یومی یه نگاهی انداختم و به نظرم افتضاح بودن). ولی خب همهٔ نقاشی‌ها تو نت پیدا می‌شن و در نتیجه اگه سراغ بقیهٔ کتاب‌های پروژهٔ مخفی هم رفتید یادتون نره اصل نقاشی‌ها رو تو نت ببینید.


پ.ن.: چند تا اشاره به کلدین و بریج فور هم بود که وقتی بهشون رسیدم قشنگ قلبم پرپر شد 😭 (باید واکنش‌هام رو موقع خوندن این قسمت‌ها می‌دیدید 😄). این تیکه‌ها باعث شد بدجور هوس کنم دوباره استورم رو از اول اول بخونم 🤧🤧🤧😅 (برای بار nم 😶‍🌫️).