چه اندازه قساوت می خواهد که بدانی حسین علیه السلام در کربلا تنهاست؛ اما با دلی آرام در خانه بنشینی؟! چقدر باید سخت دل باشی که صدای«هل من ناصر»حسین (علیه السلام) را بشنوی، اما با سر به یاری اش نشتابی؟! من اگر جای کوفیان بودم ، نفس کشیدن را بر خود حرام می کردم. تکه تکه شدن و ذره ذره جان دادن از ننگِ زنده ماندن و تنها گذاشتن حسین (علیه السلام)،آسان تر است.