سال 95 از مامانم کادو گرفتمش اما رغبتی به خوندنش نداشتم. احتمالا چون همون سال مسیح پسر انسان رو خونده بودم و من رو نگرفته بود.
کتاب داستان ساده ای داره و کلی جملات ادبی که احتمالا برای کسایی که باهاش ارتباط می گیرن جالب و پندآموز باشه. من در لحظه از ادبی بودنش خوشم اومد اما اونقدر من رو نگرفت که چیزی ازش یادم بمونه یا حسی نسبت به کتاب داشته باشم.
برای قبل خواب ایام امتحانات بد نبود. خوشحالم که دیگه از گوشه کتابخونه بهم علامت نمی ده که هنوز منو نخوندی هاااا!