در تاریخ ما فراوانند رندانی که صراحی می کشند پنهان و مردم دفتر انگارند. نه تنها مردم حاضر نیستند از این نگاشت خود بیرون آیند-زیرا که آسان تر و مطمئن تر است-بسیاری از دانشمندان هم نمی خواهند ذهن خود و به ویژه مردم را بیاشوبند. داستان تنها این نیست که سری است که درد نمی کند...بلکه آرامشی است که در پی بسیاری از باورها نهفته است.
روشن است که در این جا گوهر تاریخ با افسانه برابر می شود. کار ما گرامی داشت تاریخ است و نه دفاع از کسی یا فکری، و حافظ ما را گرامی است از آن رو که آیینه دار تاریخ است. او یک تنه در برابر جریان عظیمی که پس از انقراض، چیستی ضد تاریخش روشن تر می شود، ایستاد و با قدرت یافتن آنان در پایان صده ی هشتم هجری، جل وپلاس خود را جمع کرد و به تاریخ سپرد. بهترین کار دشمن این است که رقیب را دوست خود جلوه دهد و این سرگذشتی است که بر حافظ گذشته است.
در این کتاب- که میراث دبستانی در ایران است- به نکات اصلی در این مورد پرداخته شده است که چگونه بر حافظ جامه ی دشمنانش را پوشانده اند، حافظ چگونه می اندیشیده و چگونه از عهده ی کار و باری که به دوش گرفته بود برآمده است.