عجب کتابی بود .ناب
        

          داستان‌هایی که برایم ماندگار نشد

وقتی «دوست»، آخرین اثر این مجموعه داستان را تمام کردم، برگشتم به فهرست داستان‌ها، صفحه‌ی اول. داستان‌ها را مرور کردم. انگاری داستان‌ها را نخوانده بودم. و کمی که صفحات ذهنم را ورق‌ می‌زدم، می‌دیدم که داستان‌های مجموعه‌های قبل، خصوصا «روز اول قبر» و «چرا دریا طوفانی شده» و «انتری که لوطی‌اش مرده بود»، بیشتر تهِ ذهنم مانده. نه اینکه این داستان‌ها، داستان نباشند. داستان بود. اما برای من ماندگار نبود. انگاری اولین مجموعه داستان چوبک بود. 
و بعد از این یادداشت می‌روم سراغ آخرین اثر چوبک، یعنی سنگ صبور. به امید اینکه پایان‌بندی مطالعاتی آثار چوبک خوشایند باشد.
        

          داستان‌های روان با توصیفات ناب  که چوبک  آن را توی یه ساندویچ می‌پیچد و با هر گاز طعم‌ها و عطرهای آشنا و خوشمزه را می‌چشی و کیفور می‌شوی.
        

          با توجه به این که کتاب تنگسیر از صادق چوبک رو خونده بودم، انتظارم از این کتاب بالاتر بود. بیشتر داستان هاش رو دوست داشتم و درست بعد از اتمام کتاب فهمیدم چرا چوبک اسم این کتاب رو گذاشته چراغ آخر.