خوب بود.داستان بوی توت فرنگی و بابای نورا رو خیلی دوست داشتم.
        

          مجموعه داستانهای کوتاه از مرجان شیرمحمدی که پیش از این کتاب آذر شهدخت پرویز و دیگران رو ازش خونده بودم و قلمش رو دوست داشتم. قلم روان و شیوایی داره و داستانها هم خیلی خوشخوان هستن. عنصر اصلی و وجه شبه همه داستان‌ها شاید بشه گفت دلباختگی ئه. توی آدمهای مختلف و جاهای مختلف. من پسندیدمش. میخواستم یه چیزی بخونم که حواسم رو تا حدی پرت کنه و این کتاب تاحد زیادی موفق بود. داستان آخر هم از بقیه بیشتر دوست داشتم.
        

          به تازگی این اثر خانم مرجان شیرمحمدی را خوانده‌ام و لذت برده‌ام.
از شیرمحمدی برای اولین خانهٔ لهستانی‌ها را شنیدم. از هر دو اثر لذت برده‌ام و مطمئنم شما هم لذت می‌برید. مرجان شیرمحمدی از جمله نویسندگانی است که برای خوانندهٔ آثار خود احترام قائلند. پرهیز از شلخته‌نویسی ویژگی این دست از نویسندگان است.