از قبل دبستان یکی از ویژگی های من ور رفتن با کلمات بود. هر چی جمله طولانی تر و کلمات پر طمطراق تر؛ بیشتر حس می کردم دارم آدم حسابی می شم.
کتاب خوندن تو من تقویت شد چون تو مدرسه کسی رو به عنوان دوست پیدا نمی کردم. نمی دونم دقیقا اون موقع چه مشکلی بود که نمی تونستم با هم سنای خودم ارتباط بگیرم.
پس کتاب موند و همین.
این یکی رو کلاس دوم یا سوم خوندم. عاشق کتابخونه مدرسه بودم و خانم کتابدار اونجا. بهم گفت این برای یه مسابقه اس و منم گرفتمش و حتی جلدشم کردم:)))
تابستون دوباره خوندمش. 
برای یه صَعوِه‌ی ۸-۹ ساله شاید زیاد باشه؛ اما در کل نصفه نیمه هم که شده اطلاعات خوبی درباره جناب شمس الدین محمد بهمون می ده.
راستی یه سوال: زندگی نامه درباره مولانا و شمس داریم؛ اما زندگی نامه حافظ و فردوسی و سعدی نه(به جز برای بچه ها). چرا آخه؟:))
پی‌نوشت: طمطراق و قسطنطنیه برای وقتایی که آدم خیلی حالش خوبه گزینه های مناسبی ان؛ چون اگه چند بار بنویسی شون قشنگ عصبی می شی:)